Τα στοιχεία που αφορούν στην κοινωνική οργάνωση κατά τη Μεσολιθική εποχή είναι λιγοστά και αντλούνται αποκλειστικά από τα αρχαιολογικά ευρήματα. Οι άνθρωποι της Μεσολιθικής εποχής θεωρείται ότι συνδέονταν μεταξύ τους, όπως και οι πρόγονοί τους κατά την Παλαιολιθική εποχή, με δεσμούς συγγένειας και ζούσαν σε ομάδες 10 έως 30 ατόμων. Η κατοίκηση σε μονιμότερη βάση στη διάρκεια της Μεσολιθικής τόνωσε το αίσθημα της συμβίωσης και συνεργασίας. Δείγματα συνεργασίας και κοινωνικής συνοχής της μεσολιθικής κοινωνίας είναι η οργάνωση ταξιδιών σε ανοιχτή θάλασσα με στόχο την εξεύρεση κατάλληλων πρώτων υλών (οψιανού, ανδεσίτη) για την κατασκευή λίθινων εργαλείων, αλλά και την αλιεία μεγάλων ψαριών (τονοειδών).
Οι πολυάριθμες ταφές, που βρέθηκαν πάντα σε σχέση με τον τόπο μόνιμης εγκατάστασης (Μαρουλάς, Θεόπετρα) αποτελούν στοιχεία έμπρακτου σεβασμού προς τους νεκρούς και πίστη στη μεταθανάτια ζωή. Την εποχή αυτή ωστόσο σημειώνονται, σύμφωνα με τα ευρήματα από το Φράγχθι, κάποιες διαφοροποιήσεις στα ταφικά έθιμα, συγκριτικά με εκείνα της Παλαιολιθικής. Κοντά στην είσοδο του σπηλαίου ορίζεται 9500-9000 χρόνια πριν από σήμερα μόνιμος χώρος ενταφιασμού (νεκροταφείο), στον οποίο αποτίθενται βρέφη, παιδιά και ενήλικες, γυναίκες και άντρες. Ανάμεσα στα 12 περίπου άτομα που βρέθηκαν διαπιστώθηκε για πρώτη φορά στον ελλαδικό χώρο, εκτός από τις απλές ταφές σε λάκκους, το έθιμο της καύσης. Η διαφοροποίηση αυτή αντανακλά πιθανότατα κάποιες κοινωνικές παραμέτρους. Ο αυξημένος αριθμός, τέλος, των κοσμημάτων υποδηλώνει την αύξηση στοιχείων προσωπικού στολισμού και κατ΄ επέκταση κοινωνικού συμβολισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου