Κι άλλη αλλαγή έρχεται στα βαλκανικά σύνορα

Ανατρέχοντας κάποιος στα Αρχεία, εντυπωσιάζεται από τα σπουδαία λόγια που ακούστηκαν στο Ελσίνκι, το 1972, όταν όλοι της γης συνυπέγραψαν συμφωνία για το «απαραβίαστο των συνόρων».

Αδικήθηκαν μεν όσοι ήλπιζαν δικαίως ή αγωνίζονταν για την αυτονομία τους, αλλά στερεωνόταν η Ειρήνη, όπως είχε ειπωθεί, αφού οι Μεγάλες Δυνάμεις ανελάμβαναν την υποχρέωση να μη επιτρέψουν αλλαγές συνόρων, διασφαλίζοντας την ειρηνική διαβίωση των λαών.
Αυτή η συμφωνία, όπως και πολλές άλλες, διήρκεσε όσο οι ισχυροί την τηρούσαν. 

 

Όταν ήρθε η στιγμή να υπηρετήσουν τα συμφέροντά τους -ή τα συμφέροντα άλλων πιο ισχυρών- τότε δικαίωσαν τον Τζόναθαν Σουίφτ που έγραψε: «Οι υποσχέσεις είναι σαν την κρούστα στις πίτες: τις φτιάχνουμε για να τις σπάμε» (κακώς αποδόθηκε η φράση στον Λένιν).
 

Η περίπτωση των αλλαγών συνόρων στην Βαλκανική, μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων, είναι η πλέον χαρακτηριστική. Οι προστάτες της υφηλίου έσπασαν την κρούστα, και γέμισαν με προτεκτοράτα την Βαλκανική. 

 

Όμως, δεν τελείωσαν. Σ’ αυτήν την στήλη έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στην επιχειρούμενη προσπάθεια περαιτέρω κατάτμησης, και μάλιστα καλά θα κάνουμε να μη εφησυχάζουμε κι εμείς.
 

Φαίνεται, πως αποφασίσθηκε τελικά η ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου. Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις των Σέρβων πολιτικών περί μη αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου, μάλλον μπαίνουν στο περιθώριο και είναι πλέον θέμα χρόνου οι νέες εξελίξεις.
 

Θυμίζουμε στους αναγνώστες πως έχουμε κάνει λόγο για την προσπάθεια αυτονόμησης της Κοιλάδας του Πρέσεβου, σερβικής περιοχής που βρίσκεται ανατολικά του Κοσσυφοπεδίου. Οι κάτοικοι είναι κατά συντριπτική πλειονότητα Αλβανοί, και η αυτονόμηση των γειτόνων τούς έδωσε την αφορμή να απαιτήσουν το ίδιο. Στην ουσία, την αυτονομία την έχουν, όπως και οι Κούρδοι της Τουρκίας σε ορισμένες περιοχές.
 

Οι αγώνες τους βρήκαν ανταπόκριση -ή υποκινήθηκαν- από τους ισχυρούς της γης, και πίεσαν την Σερβία, της οποίας ο πρωθυπουργός κ. Ίβιτσα Ντάσιτς έκανε μια πρόταση την οποία μέχρι πρότινος ούτε καν συζητούσαν οι Σέρβοι. Πρότεινε ανταλλαγή εδαφών με το Κοσσυφοπέδιο. Θα πάρει η Σερβία το σερβικό τμήμα του Κοσσυφοπεδίου και θα δώσει την Κοιλάδα του Πρέσεβο.
(Υπάρχει φόβος, αν η Κοιλάδα ορισθεί μεγαλύτερη σε έκταση από όσο της ανήκει, να καλύψει όλη τη νότια περιοχή της Σερβίας άνωθεν των Σκοπίων, ώστε εμείς διασχίζοντας την περιοχή, δεν θα βρισκόμαστε από τα Σκόπια στην Σερβία, αλλά στο νεοαποκτηθέν τμήμα του Κοσσυφοπεδίου. Η Σερβία «απομακρύνεται» από την Ελλάδα).
 

Αυτή η πρόταση -που για να την κάνει ο κ. Ντάσιτς προφανώς έχει την σύμφωνη γνώμη και των άλλων πολιτικών- σημαίνει ταυτοχρόνως, πλην της αλλαγής συνόρων, και την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου. Κι αυτό εμπλέκει την Ελλάδα, η οποία μαζί με την Ρωσία, Ισπανία, Ρουμανία, Σλοβακία και Κύπρο, δεν αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, επειδή δημιουργείται προηγούμενο για περιοχές ευπαθείς (όπως η Θράκη και η Κατεχόμενη Κύπρος).
 

Αν βέβαια η Σερβία αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο, τότε δεν θα πρόκειται περί μονομερούς ανακήρυξης ανεξαρτησίας, οπότε η Ελλάδα δεν θα έχει λόγο άρνησης. Στην ουσία όμως, δεν αίρονται οι ελλαδικοί και κυπριακοί φόβοι.
 

Ήρθε όμως μια εξέλιξη από ελληνικής πλευράς, που δεν ξέρουμε αν πρέπει να την αποδώσουμε στα πολλά ανεξήγητα που πράττει ο κ. Βενιζέλος, ή σε αποφάσεις των ισχυρών που μας έβαλαν να προλειάνουμε το έδαφος. Ανήγγειλε ο κ. Βενιζέλος ότι είχε συνάντηση με τον "πρωθυπουργό του ΚοσόβουΧασίμ Θάτσι και με τον υπουργό Εξωτερικών Εμβέρ Χότζα".
 

Όμως, ούτε η Ε.Ε., ούτε ο ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της αποσχισθείσας περιοχής της Σερβίας, η οποία μέχρι σήμερα για το ελληνικό κράτος αποτελεί έδαφος της Σερβίας, χωρίς "πρωθυπουργό" φυσικά και χωρίς "υπουργό Εξωτερικών". Πώς συναντήθηκε ο κ. Βενιζέλος με πρωθυπουργό ανύπαρκτου κράτους;
 

Η εξωτερική πολιτική είναι σοβαρή υπόθεση. Και δεν ξέρω αν και πότε ελήφθη απόφαση να αναγνωρίσει η Ελλάδα ντε φάκτο την ύπαρξη κράτους με το όνομα Κόσοβο.

Ο Μακεδών

Πηγή