Ένα ύποπτο δάνειο. Ένα θυμωμένο φωνητικό μήνυμα. Και ένας εξοργισμένος αρχισυντάκτης.
Αυτά είναι τα στοιχεία που συναποτελούν την καταιγίδα που εκτυλίσσεται στην Γερμανία, και που απειλεί να σαρώσει τον πρόεδρο της χώρας Christian Wulff.
Πρόκειται για... ένα πικάντικο σκάνδαλο, ότι πρέπει για πρωτοσέλιδα, και μάλιστα έχει την προοπτική να απειλήσει το πολιτικό μέλλον της κυβέρνησης της Angela Merkel.
Η υπόθεση δεν αφορά μόνο στην ηθική κάποιου πολιτικού, ή του κόμματός του, αλλά ξεσκεπάζει και την «κολλητή» σχέση μεταξύ των πολιτικών, και των ελίτ των ΜΜΕ της Γερμανίας.
Όπως το περσινό σκάνδαλο του Dominique Strauss Kahn ήταν κάτι περισσότερο από τις σεξουαλικές εμπειρίες ενός Γάλλου πολιτικού, έτσι και το αντίστοιχο σημερινό που αναστατώνει την Γερμανία, φέρνει στο φως τις σκοτεινές πρακτικές του γερμανικού τύπου.
Όπως λέει ο καθηγητής δημοσιογραφίας του πανεπιστημίου του Αμβούργου Hans Kleinsteuber: «Θα το χαρακτήριζα ως μια μίξη σκανδάλου και σαπουνόπερας… παραδοσιακά τα γερμανικά ΜΜΕ είναι πιο στενά συνδεδεμένα με τα πολιτικά κόμματα από ότι στις ΗΠΑ».
Το σκάνδαλο έσκασε όταν η πρώτη σε αναγνωσιμότητα στη χώρα Bild ανέφερε, πριν από ένα μήνα, ότι το 2008 ο Wulff πήρε ένα προσωπικό δάνειο ύψους €500.000 από την σύζυγο ενός ευκατάστατου φίλου του, για να αγοράσει ένα σπίτι. Μάλιστα απέφυγε να απαντήσει στα ερωτήματα της Βουλής σχετικά με τους όρους του δανεισμού.
Στη συνέχεια, η ιστορία πήρε μια άσχημη τροπή, όταν προέκυψε ότι ο πρόεδρος τηλεφώνησε στον αρχισυντάκτη της Bild Kai Diekmann, και του άφησε ένα απειλητικό μαφιόζικο φωνητικό μήνυμα, απειλώντας με «πόλεμο», αν η εφημερίδα δημοσίευε κάτι για το δάνειο.
Σύμφωνα με τον Steffen Grimberg, εκδότη της αριστερής Taz, «ποτέ στο παρελθόν, κανένας πρόεδρος δεν φέρθηκε τόσο ηλίθια, και μάλιστα με τέτοιο διακύβευμα… μιλάμε για καθαρά προσωπικά του συμφέροντα».
Το σκάνδαλο έχει οδηγήσει πολλούς να ζητάνε την παραίτηση του προέδρου, από το αξίωμά του, το οποίο είναι καθαρά τυπικό, και έχει ως αποστολή του την προάσπιση του συντάγματος, αλλά και την ελευθερία του τύπου.
Τώρα, ο Wulff άρχισε να αναδιπλώνεται, και μάλιστα έδωσε τηλεοπτική συνέντευξη στην οποία ζήτησε συγγνώμη για την γκάφα του. Όπως είπε μπροστά σε 11 εκατομμύρια τηλεθεατές : «Δεν έκανα κάτι παράνομο, αλλά και δεν τα έκανα όλα σωστά…» .
Την επομένη όμως ημέρα, απαγόρευσε στην Bild να δημοσιεύσει το περιεχόμενο του φωνητικού μηνύματος.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της ένωσης των Γερμανών δημοσιογράφων Hendrik Zoerner, «πρόκειται για μια ξεκάθαρη επίθεση εναντίον της γερμανικής ελευθεροτυπίας από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, κάτι που δεν το έχουμε ξαναδεί ποτέ, ούτε από πρόεδρο, ούτε από καγκελάριο…».
Ακόμη όμως πιο ανησυχητικό, σύμφωνα με κάποιους αναλυτές, είναι οι λεπτομέρειες που έχουν βγει στην επιφάνεια, και που αφορούν στις μακροχρόνιες στενές σχέσεις μεταξύ της Bild και του Wulff.
Η εφημερίδα ανήκει σε έναν από τους μεγαλύτερους ειδησεογραφικούς οργανισμούς της Ευρώπης, τον όμιλο Axel Springer, που είναι γνωστός για τις συντηρητικές του τάσεις. Πολλοί είναι αυτοί που αποκαλούν την Bild «δημιουργό βασιλέων».
Τα γερμανικά παραρτήματα του Axel Springer, και ειδικά η Bild, είχαν ανέκαθεν πολύ καλές σχέσεις με τους Χριστιανοδημοκράτες. Οι σχέσεις του προέδρου με την εφημερίδα ξεκίνησαν την εποχή που ήταν κυβερνήτης της Κάτω Σαξονίας.
Όταν χώρισε με την πρώτη του σύζυγο και παντρεύτηκε την Bettina, θα μπορούσε να έχει πολλά εσωκομματικά προβλήματα, αλλά η Bild ήταν αυτή που υπερασπίστηκε την προσωπικότητα του, τονίζοντας το προφίλ του καλού οικογενειάρχη, και δοξάζοντας την ομορφιά και αφοσίωση της νέας του συντρόφου.
Όπως υποστηρίζουν κάποιοι Γερμανοί δημοσιογράφοι, τα ΜΜΕ της χώρας τους στερούνται της παράδοσης που θέλει να υπάρχει σκληρή αντιπαλότητα μεταξύ πολιτικών και δημοσιογράφων, και όλα είναι χαλαρά μεταξύ τους. Η γραμμή μεταξύ της φιλίας και της δημοσιογραφίας είναι αρκετά θολή, λένε. Οι πολιτικοί κάνουν παρέα με τους ρεπόρτερ, τρώνε μαζί, και συνήθως «το ένα χέρι νίβει το άλλο».
Αυτού του είδους οι σχέσεις έχουν οδηγήσει σε μια πρακτική, που σε άλλες χώρες θεωρείται ταμπού. Οι δημοσιογράφοι επιτρέπουν στους πολιτικούς να διαβάζουν εκ των προτέρων τις δηλώσεις τους, ή ακόμη και ολόκληρες συνεντεύξεις, και να αποφασίζουν οι ίδιοι τι θα πρέπει να δημοσιευτεί!
Όπως λέει ο Zoerner: «Αυτό δυστυχώς συνηθίζεται στην Γερμανία, και αποτελεί ένδειξη κακής δημοσιογραφίας…».
Η συγκεκριμένη πρακτική εκνευρίζει τους ξένους ανταποκριτές στην Γερμανία, οι οποίοι διαμαρτύρονται πως μετατρέπονται σε απλούς εκπροσώπους τύπου των πολιτικών. Στην Αμερική αντιθέτως, ισχύει το ότι πει ο πολιτικός είναι δημόσιο κτήμα και μπορεί να δημοσιευτεί, εκτός και αν υπάρξει μια εκ των προτέρων συμφωνία για το αντίθετο.
Πολλοί δημοσιογράφοι προσαρμόζονται σε αυτό το καθεστώς, διότι έτσι γίνεται πιο εύκολη η δουλειά τους. Όπως λέει ο Zoerner, «αν αρνηθούν μπλέκουν σε προβλήματα…», εννοώντας πως κανένας πολιτικός δεν θα ξαναμιλήσει μαζί τους, και δεν θα τους δώσει ξανά συνέντευξη.
Όπως σημειώνει ο εκδότης της Taz, «πρόκειται για μια ηλίθια πρακτική στην οποία όμως έχει ενδώσει ο γερμανικός τύπος… με τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ να δημοσιεύουν τα πάντα ζωντανά, δεν υπάρχει λόγος για προέγκριση των δηλώσεων, και η τακτική αυτή αποτελεί μεγάλο μειονέκτημα για τον γραπτό τύπο».
Ένα άλλο θέμα που προκύπτει είναι η έλλειψη πρόσβασης στην πληροφόρηση. Οι δημοσιογράφοι δυσκολεύονται να πάρουν στα χέρια τους έγγραφα και ντοκουμέντα, όπως λένε. Το καθεστώς είναι τόσο σφιχτό, που οδήγησε πρόσφατα τον υπεύθυνο επίτροπο για τη προστασία προσωπικών δεδομένων Peter Schaar, να ζητήσει όπως η ελευθερία στην πληροφόρηση ενταχθεί επιτέλους στο σύνταγμα της χώρας.
Global Post
http://www.globalpost.com/dispatch/news/regions/europe/germany/120106/kissing-the-ring-germany-reporters-capitulate-politician
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου