Δύο περιστατικά, στα οποία εμπλέκονται κράτος και πολίτες στην Ελλάδα, αναδεικνύουν το τι είδους κοινωνία είμαστε. Προσδεθείτε και διαβάστε και ίσως κατανοήσετε γιατί μας συμβαίνουν τα μύρια όσα αυτόν τον καιρό. Ταξιτζής παραλαμβάνει κοπέλα χαμηλά στην Ερμού, εκείνη του ζητά να τη μεταφέρει στο Σύνταγμα, αυτός δυστροπεί, τη ρωτά γιατί παίρνει ταξί από την Ερμού χαμηλά για να πάει στο Σύνταγμα, εκείνη του λέει ότι υποφέρει από σκλήρυνση κατά πλάκας και πονάνε η μέση της και τα πόδια της και άλλωστε, θα πληρώσει ό,τι αναλογεί. Αυτός, ανοίγει την πόρτα της και τη σπρώχνει βίαια έξω. Η κοπέλα παρελήφθη από άλλον αυτοκινητιστή, ο οποίος και τη μετέφερε στο Σύνταγμα. Είναι που έχουμε φιλότιμο… Τελικά, τι σημαίνει αυτή η (αμετάφραστη σε άλλες γλώσσες) λέξη;Η παράνοια…
Πάμε και στο κράτος: ζευγάρι Καναδών επιχειρηματιών, αγοράζει οικία στην Αιδηψό και μετά από χρόνια, έρχονται οι άνθρωποι να ζήσουν μόνιμα στην Ελλάδα. Ήθελαν λίγο ήλιο… Η συνέχεια: στην οικοσκευή τους ανακαλύπτονται κατόπιν ελέγχου ένα πιστόλι Λούγκερ και πέντε σουγιάδες.
Προσέξτε τώρα το γαϊτανάκι της εμπάθειας των ελληνικών αρχών: οι δύο Καναδοί υπήκοοι παραπέμπονται για κακούργημα, η οικοσκευή κατάσχεται, απαγορεύεται η έξοδός τους από τη χώρα, η πρωτόδικη ποινή είναι πέντε χρόνια, ο άνδρας είναι καρδιοπαθής και πεθαίνει, καθώς σε δημόσιο νοσοκομείο πόλης κοντά στην Αθήνα του ζητείται ένα εξωφρενικό ποσό για να εγχειριστεί και αυτό, τελικά δεν καθίσταται δυνατό. Η Ελλάδα, αφού τον «εγκλώβισε» εδώ, στην ουσία του αρνήθηκε τη νοσηλεία, που παρέχει στον κάθε λαθρομετανάστη. Η γυναίκα, ακόμα τρέχει και δεν φτάνει.
Σε αναζήτηση φιλότιμου
Θέλετε και άλλα; Υπάρχουν αναρίθμητες τέτοιες ιστορίες. Μιλήστε με δικηγόρους και θα σας πουν… Το πρόβλημα είναι ότι όσοι τα μαθαίνουν, αποκτούν μηδενιστικές τάσεις, απορρίπτουν τα πάντα, χάνουν την αίσθηση του καλού και του κακού, γίνονται κυνικοί. Η χώρα μας έχει καταστεί ο παράδεισος του παράλογου και του παράδοξου, με τη συνδρομή πολιτών & αρχών.
Δίνει κίνητρα στους λαθρομετανάστες για να μπουκάρουν ανεξέλεγκτα στην επικράτειά μας και αντιμετωπίζει πολύ εχθρικά τους εύπορους αλλοδαπούς από δυτικές χώρες, οι οποίοι έρχονται εδώ για μόνιμη εγκατάσταση. Όσο για το πώς συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλο, παραπέμπω στο πρώτο σκέλος του άρθρου μου. Όχι μόνο δεν υπάρχει το περιβόητο φιλότιμο, στο οποίο πολλοί αναφέρονται και προσβλέπουν, αλλά αντίθετα, είμαστε πρωταθλητές στις απάνθρωπες συμπεριφορές. Αν δεν πείθεστε, κοιτάξτε πόσοι συμπολίτες μας, παρκάρουν σε θέσεις αναπήρων ή μπροστά στις γωνίες όπου υπάρχουν ράμπες…
Περί επιπέδου…
Κάτι τελευταίο: πριν λίγες μέρες μπήκα σε ένα ταξί στη Σταδίου. Λίγα λεπτά αφότου ξεκίνησε η κούρσα, ρώτησα τον οδηγό τι ακούει στο ραδιόφωνο. Πριν μου πει, έσπευσε να το κλείσει. Του είπα να το ξανανοίξει, απλά ήθελα να μάθω τι άκουγε. Ήταν το Γ’ Πρόγραμμα. Του είπα ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με την κλασική μουσική. Με κοίταξε έκπληκτος. «Οι πελάτες δεν τη θέλουν καθόλου», μου είπε, «μου λένε, με τα πεθαμενατζίδικα θα τη βγάλουμε;» Βγάλτε τα συμπεράσματά σας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου