Ἐδῶ καὶ κάποιες ἑβδομᾶδες ἀντιμετώπισα ἕνα βουνὸ ἀπὸ προβλήματα. Πάσης φύσεως. Ὅλα ἀπαιτοῦσαν χρόνο καὶ σωματικὴ κόπωσι γιὰ νὰ ἐπιλυθοῦν. Σήκωσα λοιπὸν τὰ μανίκια καὶ ἔπιασα τὴν δουλειά. (Διότι περὶ δουλειᾶς πρόκειται! Δουλεία κανονική!!!)
Εἶμαι συνηθισμένος στὴν πίεσι καὶ συνήθως οἱ καταστάσεις ποὺ πιέζουν δὲν μὲ καταβάλλουν. Ὅμως, σὲ αὐτὴν τὴν φάσι τῆς ζωῆς μου τὰ πράγματα ἦταν διαφορετικά. Τὸ πάλευα ἀλλὰ τὰ προβλήματα ἀντὶ νὰ μειώνονται, αὐξάνονταν διαρκῶς. Ὑπῆρξαν στιγμὲς ποὺ ἀπελπίστηκα κι ἄλλες ποὺ ἔκανα κουράγιο. Ὅμως ὑπῆρχαν κάποιες δεσμευτικὲς ἡμερομηνίες ποὺ δὲν ἀστειεύονταν!
Κόπωσις μεγάλη. Ξενύχτι. Σωματικὴ ἀδυναμία. Ἀκόμη καὶ οἰκονομικὰ ἀδιέξοδα. Ὅμως ἔπρεπε νὰ προχωρήσω, δὲν ὑπῆρχε ἄλλος δρόμος.
Συνήθως στὴν ζωή μου, ὀρθότερα στὴν ἔως ἐχθὲς ζωή μου, ἀδυνατοῦσα νὰ διανοηθῶ πὼς θὰ ζητήσω βοήθεια. Θέλετε νὰ τὸ χαρακτηρίσετε ὡς ἐγωϊστικὴ στάσι κάτι τέτοιο; Δὲν μὲ πειράζει.
Προσωπικῶς δὲν θέλησα ποτὲ νὰ ἐπιβαρύνω ἄλλους μὲ τὰ δικά μου. Ἴσως ὅμως ὅλο αὐτὸ νὰ ἐμπεριέχῃ καὶ ἴχνη ἐγωϊσμοῦ. Σημασία ὅμως ἔχει ἡ στάσις μου ποὺ ἄλλαξε.
Κάποιαν στιγμὴ μία φίλη πρότεινε νὰ βοηθήσῃ. Θύμωσα μὲ τὸν ἑαυτόν μου ποὺ τὴν ἔφερα σὲ δύσκολη θέσι. Δὲν ἤθελα νὰ τὴν βάλω στὴν διαδικασία νὰ θέλῃ νὰ προσφέρῃ. Ὄχι τοὐλάχιστον σὲ τόσο κοπιώδη ζητήματα. Ὅμως ἡ φίλη ἐπέμενε.
Λίγες ἡμέρες ἀργότερα κάποιος ἄλλος φίλος προσέφερε ἑαυτόν γιὰ βοήθεια. Πάλι ἔνοιωσα ἄσχημα. Ἦταν «βαριά» ἡ δουλειά. Δὲν ἤθελα νὰ κουράσω κάποιον.
Ὅμως ὅσο κυλοῦσαν οἱ ἡμέρες, οἱ ἡμερομηνίες ἐπίεζαν, τὰ δεδομένα ἄλλαζαν…. Ἔτσι κάποιαν στιγμὴ δέχθηκα τὶς προσφορές…
Καὶ ὤωωωω, τοῦ θαύματος!!!!
Ἄνθρωποι γνωστοὶ κι ἄγνωστοι, φίλοι καὶ ἄσχετοι, προσέτρεξαν νὰ συμπαρασταθοῦν καὶ νὰ μὲ βοηθήσουν. Σαφῶς καὶ δὲν μοῦ ἔλυσαν τὸ πρόβλημα. Αὐτὸ παρέμενε δικό μου κι ἀξίωνε τὴν κόπωσι καὶ τὸ τίμημα. Ἀλλὰ πόσο πολὺ βοήθησαν! Πόσο πολὺ συμπαρεστάθησαν! Πόσο πολὺ στήριξαν! Καὶ πόσο μεγάλη ἀνακούφισι μοῦ προσέφεραν ὅταν τὰ βάρη ἄρχισαν νὰ μοιράζονται!
Ὑπῆρξαν πρόσωπα ποὺ δὲν γνώριζα ἔως ἐχθές. Ποὺ ἴσως νὰ μὴν ξανασυναντήσω. Κι ὅμως ἦταν ἐκεῖ στὴν δύσκολή μου ὥρα. Ὑπῆρξαν φίλοι καλοί, ποὺ στάθηκαν ὡς βρᾶχοι πλάι μου. Ὑπῆρξαν ἄσχετοι ποὺ ἔως ἐχθὲς τυραννοῦσαν κάθε ἄλλον ἀλλὰ σὲ ἐμένα στάθηκαν παλληκάρια.
Σήμερα λοιπὸν γράφω αὐτὸ τὸ σημείωμα γιὰ νὰ εύχαριστήσω ὅλους αὐτοὺς τοὺς καλοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔκαναν ὄσα περνοῦσαν ἀπὸ τό χέρι τους, πρὸ κειμένου νὰ μειωθῇ ὁ δικός μου πόνος κι ὁ δικός μου κόπος.
Σήμερα χαρούμενος, σαφῶς πιὸ ξεκούραστος, ἀνακαλύπτω ἐκ νέου τὴν δύναμι τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς ἀποδοχῆς.
Σήμερα ἀνακαλύπτω πανευτυχὴς τὴν ἀναγέννησι τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Τὴν ἀδελφικότητα ποὺ εἴχαμε χάσει, τὸ δέσιμο ποὺ ξεχάσαμε, τὴν στήριξι… Καὶ τὸ ἀνακαλύπτω στὴν δική μου ζωή, κατάπληκτη ἀρχικῶς καὶ πανευτυχής στὴν συνέχεια.
Γράφω μῆνες τώρα γιὰ αὐτὰ ποὺ ἔρχονται. Μοῦ εἶχε ὅμως διαφύγει τὸ σημαντικότερον. Ὁ ἄνθρωπος ὡς κοινωνικὸν ὄν κι ὄχι ὡς ἄτομον. Αὐτὴν τὴν κοινωνικότητα ποὺ βίωσα, ποὺ γεύθηκα, ποὺ χάρηκα θέλησα νὰ μοιραστῶ μαζί σας. Ἀξίζει τὸν κόπο νὰ τὴν ἀναζητήσουμε ὄλοι μας. Ἀναγεννᾶται ἐπὶ τέλους. Εἶναι ἐδῶ. Καὶ δὲν ἀφορᾷ μόνον σὲ ἐμένα. Ἀφορᾷ σὲ κάθε Ἕλληνα ποὺ ξαναβρίσκει τὴν ταὐτότητά του.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ τόσα πολλὰ εὐχαριστῶ ποὺ ἀπευθύνω σὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς γνωστοὺς κι ἀγνώστους φίλους, τοὺς νέους ἀφυπνισμένους Ἕλληνες, ζητῶ ἀπὸ τὸν κάθε ἀναγνώστη αὐτοῦ τοῦ σημειώματος νὰ ῥίξῃ μίαν σοβαρὴ ματιά γύρω του. Θὰ ἀνακαλύψῃ ὅλες τὶς ὀμορφιὲς τῆς Πατρίδος μας στὸ ὑπαρκτὸ πλέον χέρι τοῦ φίλου ποὺ στέκεται ἤδη πλάι του κι ἀναμένει νὰ τὸν ἀναγνωρίσουμε. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου