Τοῦ Νίκου Λυγεροῦ Σιγά σιγά, όλοι οι πολιτικοί της Ελλάδας συμφωνούν ότι πρέπει να γίνει κάτι με την ελληνική ΑΟΖ και να μην αφήσουμε ανεκμετάλλευτο αυτό το απέραντο γαλάζιο.
Βέβαια, θα ήταν καλό τώρα που δεν υπάρχουν πλέον ανούσιες αντιπαραθέσεις επί του θέματος και αναγνωρίζεται επίσημα ο ρόλος του καθηγητή Καρυώτη, να υπάρξει μία υλοποίηση, όχι μόνο της θέσπισης, αλλά κι έμπρακτη και δυναμική αρχή των διαπραγματεύσεων με τις χώρες που αγγίζουν την ελληνική ΑΟΖ. Επιπλέον, αφού αυτό το στάδιο είναι πλέον κεκτημένο και στον πολιτικό χώρο, ας ασχοληθούμε περισσότερο και με το Καστελλόριζο, διότι είναι χάρη σε αυτό που η ελληνική ΑΟΖ είναι τόσο μεγάλη. Και σε αυτό το πλαίσιο να είμαστε προσεχτικοί για όλο το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου με τη Ρω και τη Στρογγυλή. Εδώ είναι σημαντικό να εξασφαλίσουμε ότι τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ έχουν τη σωστή τοποθέτηση σε όλους τους φορείς που ασχολούνται με αυτό το θέμα, σε διεθνές επίπεδο, αλλιώς οι διαπραγματεύσεις μπορούν να δυσκολέψουν για αυτόν το λόγο, διότι τον θεωρήσαμε ως λεπτομέρεια. Πρακτικά, πρέπει να γίνει μία έρευνα, ακόμα και στο διαδίκτυο και να τοποθετηθεί επίσημα το αρμόδιο υπουργείο, για να ξεπεράσουμε αποτελεσματικά αυτά τα τεχνικά εμπόδια. Επιπλέον, πρέπει να ενισχυθεί όλο το σύμπλεγμα, στο επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας. Εδώ δεν αρκεί το παράδειγμα της Κύπρου, είναι προτιμότερο να αναδείξουμε το μοντέλο της Γαλλίας με τα νησιά της στον Ειρηνικό, αλλά και στον Ινδικό Ωκεανό. Για να παραμείνει απέραντο το γαλάζιο μας πρέπει να δώσουμε έμφαση και βαρύτητα στα ακριτικά μας νησιά. Στο επίπεδο των νησιών μικρές αλλαγές στις γωνίες της ελληνικής ΑΟΖ, έχουν τεράστια επίπτωση σε μακρινές αποστάσεις κι ειδικά στα τριπλά σημεία επαφής. Ξέρουμε ήδη τις επιπτώσεις στο τριπλό σημείο ανάμεσα σε Αίγυπτο – Ελλάδα – Κύπρος από τις αποκαλύψεις όσον αφορά στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Αιγύπτου και Κύπρου.
Νά διαπραγματευτοῦμε, δηλαδή; Μήπως μποροῦμε νά κάνουμε κι ἀλλοιῶς, στήν θέσι πού εὑρισκόμεθα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου