Είναι από τις φορές που η επιβεβαίωση μόνο χαρά δε σου δίνει.
Ποιος δε θα ήθελε να είχαμε κάνει λάθος. Να ήταν αλλιώς τα πράγματα τελικά και οι καθηγητές να βάδιζαν μαζικά σε νικηφόρα απεργία έχοντας στο πλάι τους τους μαθητές τους γονείς και τους εργαζόμενους. έχοντας στο πλάι τους την αλληλεγγύη του λαού. Έναν τέτοιο αγώνα δε χρειαζόμαστε άλλωστε; Και φυσικά σε έναν τέτοιο αγώνα το ΚΚΕ θα έμπαινε μπροστά και θα τον στήριζε με όλες του τις δυνάμεις.
Για να πούμε την αλήθεια πιστεύαμε ότι όλοι οι ..."επαναστάτες", θα ανακάλυπταν κάποιο τρυκ, μια τρίπλα, ότι δεν θα έκαναν τόσο άσχημη κολοτούμπα ακριβώς την επόμενη.
Κι όμως. Από την "επανάσταση" στο γονάτισμα... ούτε μια μέρα δρόμος.
Συσπειρώσεις και Παρεμβάσεις συσπειρώθηκαν στο πλάι των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ λες και δεν ήξεραν με ποιους πάνε! Κι΄έβαλαν απέναντι το ΠΑΜΕ που είχε προτείνει 48ωρη απεργία και Γεν.Συνελεύσεις για επανεκτίμηση της κατάστασης καταγγέλλοντας το ακόμα και για απεργοσπασία! Απεργοσπασία μια "Απεργίας" που φυσικά ήξεραν ότι αφού οι ίδιοι που την πρότειναν δεν θα την υλοποιούσαν(όπως είδαμε όλοι) δεν θα άρχιζε ποτέ! Πόσο πιο ύπουλη και ανέντιμη στάση; Άραγε το βλέπουν τώρα ακόμα και οι ίδιοι ή ακόμα ψάχνουν πως να φορτώσουν το ξεπούλημα της ίδιας τους της απόφασης στο ΠΑΜΕ;
Έλεγε το ΠΑΜΕ πως μια απεργία διαρκείας, ειδικά τόσο ευαίσθητη, για να γίνει χρειάζεται προετοιμασία και συμμαχίες. Πριν μια βδομάδα δεχόταν ομοβροντία για τη "δειλή" δήθεν στάση του. Τώρα ξαφνικά βγήκαν Συσπειρώσεις και Παρεμβάσεις και είπαν πως δεν υπήρχαν προϋποθέσεις και ότι ένας αγώνας σαν αυτόν θέλει ευρύτερη συμμαχία.
Τώρα το είδαν; Αυτό δεν έλεγε το ΠΑΜΕ; Δεν το έβλεπαν τότε επειδή το έλεγε το ΠΑΜΕ; Η επειδή ήταν μια καλή ευκαιρία να κτυπήσουν και να ξεφορτωθούν τη μόνη συνεπή δύναμη που κάθε μέρα ανοίγει μέτωπα και μετά θα έβλεπαν;
Κι έτσι προτίμησαν αντί να κάτσουν στο πλάι του ΠΑΜΕ, με την εκτίμηση του οποίου όπως φάνηκε τελικά συμφωνούσαν, να του επιτεθούν και να συμμαχήσουν ουσιαστικά με τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚ που φυσικά δεν εκπροσωπούν τους καθηγητές αλλά τους εχθρούς τους, δίνοντάς τους μάλιστα και χρήσιμους πόντους για το συνέδριο της ΟΛΜΕ τον άλλο μήνα. Σπουδαίο κριτήριο, σπουδαία ταξική ανάλυση, σπουδαίο ένστικτο! Δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι κακό για όλους και πιο πολύ για το κίνημα των ίδιων των εκπαιδευτικών.
Ποιος δε θυμάται τον αγωνισταρά Νεοδημοκράτη κ.Παπαχρήστο να "δίνει" στα κανάλια το ΠΑΜΕ αμέσως μετά την απόφαση της ΟΛΜΕ για απεργία διαρκείας, λέγοντας ότι οι 2 που διαφώνησαν με την απόφαση ήταν του ΠΑΜΕ!! Ξεχνώντας φυσικά να πει πως και το ΠΑΜΕ πρότεινε απεργία, αλλά 48ωρη και στη συνέχεια Γεν.Συνελεύσεις όπως έπρεπε. Άλλωστε οι απεργίες διαρκείας δεν προαναγγέλλονται. Ξεκινούν και πηγαίνουν μέρα με τη μέρα βδομάδα τη βδομάδα μέχρι όπου φτάσουν ανάλογα με τη δύναμη του κινήματος και τη συσπείρωση που υπάρχει. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Όλο αυτό, σε όσους γνωρίζουν την κατάσταση στο κίνημα των εκπαιδευτικών, δεν δημιούργησε έκπληξη. Μάλιστα με εκπλήσσουν αυτοί που εκπλήσσονται και που δεν πίστευαν όταν τους λέγαμε ότι προκηρύχτηκε μια απεργία που δεν θα γίνει. Ότι την πρότειναν για να μην την κάνουν. Ειλικρινά ποσοι πιστεύουν ότι την Παρασκευή θα γινόταν Απεργία ακόμη και μετά τις αποφάσεις των ΓΣ των ΕΛΜΕ της Τρίτης;
Αυτοί που το πίστευαν προφανώς δεν είναι εκπαιδευτικοί. Γιατί αυτοί που είδαν τα πράγματα από κοντά ήξεραν ότι οι συντριπτικά περισσότεροι ψήφισαν την Απεργία της ΟΛΜΕ επειδή ήξεραν(τους το έλεγαν μέσα στις συνελεύσεις) ότι δεν θα γίνει. Ενώ καταψήφισαν πανηγυρικά την πρόταση του ΠΑΜΕ επειδή ανησυχούσαν ότι αν ψηφιζόταν, το ΠΑΜΕ θα έκανε ό,τι χρειαζόταν για να υλοποιηθεί. Σε ερώτηση εκπαιδευτικού φίλου του ΠΑΜΕ στο διπλανό του, που ψήφιζε απεργία διαρκείας ενώ ποτέ του δεν είχε κάνει καμιά από τις άλλες απεργίες, αν θα κάνει την απεργία που ψήφιζε η απάντηση ήταν ψυχρά και χωρίς πολλά "όχι βέβαια".
Αυτό προτεινόταν άλλωστε. Μια νέα μορφή πάλης. Η συμβολική απεργία... διαρκείας. Η τεχνολογία του οπορτουνισμού στην υπηρεσία του συμβιβασμένου για τη δική του ευκολία στην "επανάσταση" που δεν θα έρθει ποτέ.
Τι γίνεται τώρα λοιπόν; Τα κεφάλια μέσα. Πάλη από πόρτα σε πόρτα, από στόμα σε στόμα, καθημερινή και ακούραστη για να στηθεί στα πόδια του ένα πραγματικά ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα με σταθερό μέτωπο απέναντι στους καταπιεστές και τους συμβιβασμένους.
Καμιά απογοήτευση!
Κανείς μας, ούτε οι καθηγητές, δεν έχει την πολυτέλεια να απογοητεύεται. Πρέπει όμως ΄τα πράγματα να μπουν στη θέση τους. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να δουν οι απλοί άνθρωποι, οι διπλανοί μας, οι συνάδελφοι στη δουλειά τι σημαίνει κυβερνητικός συνδικαλισμός αλλά και ποιοι του δίνουν ανάσες που φυσικά τις κόβουν από το κίνημα.
Πρέπει με απέραντη υπομονή και καρτερία να βοηθήσουμε αυτούς που γονατίζουν να σηκωθούν. Να τους δώσουμε το χέρι, να τους κοιτάξουμε στα μάτια και να τους πούμε ότι το ΠΑΜΕ είναι και θα είναι στο πλάι τους. Πως δεν πρόκειται ποτέ να τους πουλήσει όπως έκαναν όλοι οι άλλοι σήμερα. Πως αν ακολουθήσουν και πιστέψουν σε αυτό που τους λέμε, το ΠΑΜΕ ποτέ δε θα διστάσει ό,τι κι αν στοιχίσει αυτό.
Υπάρχει ελπίδα.Υπάρχει προοπτική αγώνα. Βρίσκεται όμως σε αυτούς που βρίζουν οι συμβιβασμένοι και όχι σε αυτούς που χαϊδεύουν Βρίσκεται σ' αυτούς που, όπως έλεγε και ο Τσέχοφ, "όταν λένε "εμπρός" δείχνουν και την κατεύθυνση"!
Υ.Γ.:Μια σημαντική λεπτομέρεια για την ιστορία.
Στις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ της Τρίτης, ζητήθηκε και ψηφίστηκε μια περίεργη εξουσιοδότηση στους προέδρους των ΕΛΜΕ για να διαχειριστούν την κατάσταση στη συνέλευση των προέδρων. Την εξουσιοδότηση αυτή την καταψήφισε το ΠΑΜΕ εκφράζοντας επιφυλάξεις γιατί ήξερε τι θα γίνει. Τέτοιες εξουσιοδοτήσεις δίνονται από τις ΓΣ κι άλλες φορές, αλλά με σαφείς περιορισμούς. Π.χ. Αποφασίζεται Απεργία αλλά οι πρόεδροι μένει να διαχειριστούν την ακριβή ημερομηνία σε συνεργασία με τους άλλους προέδρους, τους άλλους κλάδους αν ειναι Πανεργατική κλπ. Αυτη τη φορά τα όρια έγιναν κουρέλια. Είδαμε πως διαχειρίστηκαν οι πρόεδροι τις αποφάσεις των ΕΛΜΕ. Είδαμε και πως αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία από τα κάτω. Τσακίζοντας την.
http://giorgossarris.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου