ΔΑΙΜΩΝ - Η ΠΙΟ ΕΥΣΕΒΗΣ ΛΕΞΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΔΑΙΜΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΔΑΕΩ ΔΑΙΩ.

Κατὰ τὴν γνώμη μου, αὐτὸ περισσότερο ἀπό ὁτιδήποτε ἄλλο χαρακτηρίζει τοὺς δαίμονες. Ἐπειδὴ ἦταν φρόνιμοι καὶ «δαήμονες» (σοφοί) τοὺς ὀνόμασαν «δαίμονες». Και στην ἀρχαία γλῶσσα μας τὸ ὄνομα αὐτὸ ἀντιστοιχεῖ στο ἴδιο. Σωστά λοιπόν και αὐτὸς και ἄλλοι ποιητές λένε ὅτι, νὰ πεθάνει κάποιος ἀγαθός, μεγάλη τύχη καὶ τιμὲς ἀποκτᾶ και γίνεται δαίμονας, σύμφωνα μὲ τὴν ὀνομασία τῆς φρόνησης. Ἔτσι και ἐγὼ λοιπὸν ἀντιλαμβάνομαι τὸν «δαήμονα», δηλαδή κάθε ἄνθρωπο, θεϊκό ὅσο ζεῖ και ἀφοῦ πεθάνει, και νομίζω ὅτι σωστά ὀνομάζεται «δαίμων». ΣΩΚΡΑΤΗΣ. ΠΛΑΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΚΡΑΤΥΛΟΣ.