Τι λέει λοιπόν ο Οδικός Χάρτης για την Ενέργεια; Μας λέει ότι το μέλλον της χώρας στηρίζεται στην εξοικονόμηση ενέργειας και στη μεγάλη διείσδυση της καθαρής ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή σε ποσοστό έως και 100%. Μας λέει ότι το μέλλον της χώρας στηρίζεται στον εκσυγχρονισμό της οικονομίας με αποδοτικές και καθαρές τεχνολογίες.
Στη δημιουργία ενεργειακά αποδοτικών κατοικιών που δεν θα επιβαρύνουν το περιβάλλον και την τσέπη μας με αχρείαστες δαπάνες για θέρμανση και ψύξη. Στη μετατροπή του ενεργοβόρου και ρυπογόνου τομέα των μεταφορών (που ευθύνεται για μεγάλη επιβάρυνση της δημόσιας υγείας στις πόλεις μας) σε έναν πιο καθαρό και λειτουργικό τομέα που δίνει έμφαση περισσότερο στον άνθρωπο και λιγότερο στο αυτοκίνητο. Στη γενικότερη μείωση της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα για τα οποία κάθε χρόνο σπαταλάμε δισεκατομμύρια ευρώ σε εισαγωγές υπονομεύοντας κάθε σοβαρή προοπτική γρήγορης εξόδου από την οικονομική κρίση. Πλέον ο στόχος είναι αυτά τα ευρώ να αρχίσουμε να τα επενδύουμε στο εσωτερικό της χώρας δημιουργώντας ανάπτυξη, θέσεις εργασίας και εισόδημα για τους πολίτες.
Είναι όλα τέλεια στον ενεργειακό σχεδιασμό; Προφανώς όχι. Ακόμα δεν έχει προβλεφθεί μία επαρκής μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στα επίπεδα που ορίζει η επιστήμη, δηλαδή κατά 80-95% έως το 2050 σε σύγκριση με το 1990. Αυτός ο στόχος άλλωστε έχει ήδη συμφωνηθεί από τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει ήδη ενσωματωθεί στο σχετικό ενεργειακό χάρτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Επιπλέον, οι επενδύσεις σε πετρέλαιο και λιγνίτη προβλέπεται ότι θα συνεχιστούν στο εγγύς μέλλον, μία επιλογή τις συνέπειες της οποίας θα τις βρούμε μπροστά μας. Όσο περισσότερο επενδύουμε στα ορυκτά καύσιμα, τόσο περισσότερο υπονομεύουμε τις προοπτικές εξόδου από την οικονομική κρίση και τόσο απομακρυνόμαστε από το όραμα του ίδιου του ενεργειακού σχεδιασμού. Περισσότερος λιγνίτης άλλωστε, σημαίνει μεγαλύτερα εμπόδια (τεχνικά και οικονομικά) για υψηλή διείσδυση ΑΠΕ, μεγαλύτερο κόστος για την οικονομία. Δεν έχει στεγνώσει καλά-καλά το μελάνι ακόμα από την πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος που εκτίμησε το ετήσιο κόστος στην εθνική οικονομία από τη ρύπανση των λιγνιτικών μας μονάδων σε 2,3 με 3,9 δις ευρώ.
Αυτό εμμέσως πλην σαφώς σημαίνει ‘χαράτσι’ έως και 362 ευρώ ανά πολίτη ετησίως…
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο Οδικός Ενεργειακός Χάρτης για το 2050 αποτελεί την πρώτη σοβαρή προσπάθεια χάραξης μίας φιλόδοξης και βιώσιμης μακροχρόνιας στρατηγικής για την ενέργεια και την ανάπτυξη, βασικοί πυλώνες της οποίας είναι οι ΑΠΕ και η εξοικονόμηση ενέργειας, ενώ παράλληλα προβλέπει σημαντική μείωση στην κατανάλωση ορυκτών καυσίμων.
Η σημασία και μόνο αυτού του γεγονότος δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Ας μην ξεχνάμε, ότι μέχρι και πριν από λίγα χρόνια η χώρα μας ανακοίνωνε επισήμως στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι επιθυμεί να ανοίξει νέα λιγνιτικά πεδία σε Δράμα και Ελασσόνα. Για να μην αναφερθούμε καν στην υπόθεση εισαγωγής λιθάνθρακα που επίσης μέχρι πριν από λίγο καιρό αποτελούσε επίσημη θέση της χώρας μας για τη μελλοντική αντικατάσταση του λιγνίτη ως καύσιμου στην ηλεκτροπαραγωγή.
Ωστόσο, τα δύσκολα τώρα ξεκινούν. Μετά τη διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης, στην οποία βρίσκεται τώρα, ο Οδικός Χάρτης θα πρέπει επίσης να γίνει αποδεκτός από την επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή. Άλλωστε, το όραμα μίας χώρας δεν μπορεί να διαπλάθεται ανάλογα με την πολιτική ή κομματική αφετηρία του καθενός.
Ο Οδικός Χάρτης επιμελήθηκε από επιτροπή εμπειρογνωμόνων και αποτελεί χρήσιμη παρακαταθήκη για το μέλλον της χώρας. Οποιαδήποτε προσπάθεια απαξίωσις του για μικροπολιτικούς ή άλλους ιδιοτελείς λόγους, αποτελεί πρωτίστως μία υπονόμευση ενάντια στις προοπτικές βιώσιμης ανάπτυξης της χώρας. Ενάντια στις επόμενες γενιές. Ενάντια στην ίδια την ελληνική κοινωνία. Ο Οδικός Χάρτης χρήζει βελτίωσης σε συγκεκριμένους άξονες και δείκτες που περιορίζουν τη φιλοδοξία του. Όχι στην αντίθετη κατεύθυνση.
Τέλος, απαιτείται άμεση λήψη μέτρων προκειμένου να αρχίσει η χώρα να μπαίνει σε τροχιά υλοποίησης. Η ύπαρξη του οράματος δε στρώνει το δρόμο με ροδοπέταλα. Απαιτούνται συγκεκριμένες λύσεις σε συγκεκριμένα πραγματικά προβλήματα που απειλούν να ανατινάξουν την ανάπτυξη των ΑΠΕ στον αέρα. Σοβαρά και γνωστά προβλήματα όπως η έλλειψη ρευστότητας για επενδύσεις, η προβληματική αδειοδοτική διαδικασία, οι περιορισμοί των υποδομών και των δικτύων, οι στρεβλώσεις της αγοράς ενέργειας υπέρ των ορυκτών καυσίμων, κα. Σε αυτά προσθέστε και την παντελή έλλειψη σοβαρής πολιτικής για την εξοικονόμηση ενέργειας. Σίγουρα δεν φτάσαμε ακόμα στην Ιθάκη.
Όμως πλέον γνωρίζουμε το δρόμο.
http://www.energypress.gr/news/Nikos-Haralampidhs:-Odikos-Harths-gia-thn-energeia-strofh-pros-th-biwsimh-anaptyxh
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου